Ζουμπουλάκης Πέτρος

 

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ


"Εσωστρέφεια σε μικρό format"


Εγκαίνια : Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου (19:00 - 22:30)

 

Διάρκεια ως 11 Μαρτίου 2023

 
Πληροφορίες

Σχετικά με την έκθεση αυτή του Πέτρου Ζουμπουλάκη, ο Μάνος Στεφανίδης, υπογραμμίζει μεταξύ άλλων:

 

« [...] Η τελευταία τώρα, ενότητα που παρουσιάζεται είναι οι συνθέσεις που ο Ζουμπουλάκης φιλοτέχνησεστην περίοδο της κρίσης, στην εποχή του κορονοϊού, αλλά και εκείνα τα χρόνια όπου όλοι οι υπόλοιποιετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε, όπως μπορούσαμε και όσο μας επέτρεπαν οι συνθήκες, τα 200 χρόνια απότην Εθνική Παλιγγενεσία. Αλλά και να τιμήσουμε τα 100 χρόνια από μία μεγάλη, εθνική καταστροφή αφούστην ελληνική ιστορία ο θρίαμβος και η πανωλεθρία συχνά συμπορεύονται… Αυτό ήταν το κλίμα μέσα στοοποίο ο καλλιτέχνης δημιούργησε την ενότητα με θέμα το αλκοόλ. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία, καιουσιαστική και συμβολική. [...] Ο Ζουμπουλάκης όσο μεγαλώνει, τόσο γίνεται πιο οξύς εκφραστικά, τόσοαξιοποιεί το υποδόριο χιούμορ και την παρατηρητικότητά του. Νομίζω πως οι πίνακες που φιλοτεχνήθηκαναυτά τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτουν έναν άλλον Ζουμπουλάκη, κομψό όσο και βαθύ, χαριτωμένο όσο καιουσιαστικό, μάστορα όσο και εκτεθειμένο στο απρόοπτο και το λάθος. Με άλλα λόγια, εν προκειμένω, οΖουμπουλάκης πειραματίστηκε εκτός της πεπατημένης και μακριά από τις σιγουριές της τεχνικής του. Καιαυτό συνέβη κυρίως γιατί το συγκεκριμένο θέμα τον ξεσήκωσε υπαρξιακά ώστε να συνοψίσει όλες τις έωςτώρα κατακτήσεις του και να προχωρήσει ένα βήμα εμπρός. Νομίζω πως το βαθύτερο περιεχόμενο τηςσυγκεκριμένης ενότητας είναι η χαρά αλλά και το ρίσκο της ζωής, η νύχτα, η περιπέτεια, το αλκοόλ σανδιαρκής φυγή, ο έρωτας αλλά και η μοιραία απογοήτευση από το τέλος του… Επιπλέον η μοναξιά, ο φόβος τουθανάτου αλλά και η σκωπτική θεώρηση των ανθρώπινων. Της ανθρώπινης μωρίας που μόνο ένα ποτήρι κρασίμπορεί να τιμωρήσει. Δηλαδή η φιλοσοφία, το κέφι αλλά και η τρέλα που μπορούν να προκύψουν εμπρός σ’ένα ποτήρι κρασί. [...] Από το αψέντι των πρώιμων ιμπρεσιονιστών και του Πικάσο ως τις σαμπάνιες και τοκονιάκ του Toulouse Lautrec και του Matisse, από τα καμπαρέ της Μονμάρτης ως τα καταγώγια της Άρλ καιαπό το Βερολίνο του Μεσοπολέμου ως τις μπαρόκ πλατείες της Ρώμης, οι καλλιτέχνες του εξπρεσιονισμού,του φουτουρισμού, του κυβισμού, του νταντά μοιάζουν ν’ ανακατεύουν με αλκοόλ τα χρώματά τους και ναδιαποτίζουν με καθαρό σπίρτο την έμπνευση και τις ιδέες τους. Πρόκειται για το αλκοόλ της απόγνωσης, τηςλησμονιάς και της συγχώρησης αλλά και της ανατροπής ή της επανάστασης. Το αλκοόλ της ελπίδας. ΟΖουμπουλάκης καταγράφει μοναχικές φιγούρες σε μπαρ που στοχάζονται σαν τον Van Gogh στο περιώνυμοκαφενείο του, σχετικά με την αυτοκτονία ή την τρέλα… [...]»

 

Μιλώντας για τη δουλειά του, ο Πέτρος Ζουμπουλάκης, μας αναφέρει:

 

[...] «Η κρίση (κρίσεις;) και οι πολλαπλές συνέπειές της σε βάθος χρόνου “τροφοδότησε” την θεματική μου αυτή.Πάντοτε ήμουν επιρρεπής στον κοινωνικό σχολιασμό που “ανεπαισθήτως” εισέδυε στη δουλειά μου ή μάλλον σεκάποιες φάσεις της.Ζώντας μιαν ολόκληρη ζωή σε μια πόλη σαν την Αθήνα δεν μπορείς να τον αποφύγεις. Σε πιέζει και σε εκβιάζει νατον βγάλεις, δεν σε αφήνει αδιάφορο, όσο και να θέλεις να κάμεις αμιγή ζωγραφική. Είναι μια πόλη θεματικάπλούσια και πληθωρική.Αυτή η δουλειά λοιπόν θέμα της έχει το ποτό, “θεσμό” πανάρχαιο, παρηγοριά προσωρινή και καταφύγιοπρόσκαιρο μέχρι να γίνει μόνιμο, οριστικό και ολέθριο, που όμως του οφείλουμε πολλά, του οφείλει πολλά οπνευματικός μας πολιτισμός…(αρκεί να σκεφθούμε πόσο πιο φτωχός θα ήταν χωρίς την ….συμβολή του). Η μικρήεγκατάστασή μου, αναπαράσταση καλύτερα, ανάμνηση από τη θητεία μου στο θέατρο είναι.Το Vintage και το Retro πάντα με γοήτευαν και με συγκινούσαν και ήθελα να τα αναπαριστώ με ρεαλισμό καιακρίβεια. Τα “αυθεντικά” κοστούμια(βασισμένα σε φωτογραφίες τους) και το “περιβάλλον” των δύο σπουδαίωνζωγράφων Λωτρέκ και Μοντιλιάνι με αυθαίρετο αναχρονισμό, αφού δεν συνυπήρξαν, καθώς και οι μορφέςγνώριμών μας αλλά και διάσημων “μπεκρήδων” (οινόφλυγες), ας είναι μια μικρή σπονδή στο πνεύμα τους, στοέργο τους, στη μνήμη τους…»

 


Ο Πέτρος Ζουμπουλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα.Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Kαλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη, με υποτροφίατου Ι.Κ.Υ. σε όλα τα χρόνια σπουδών. Aποφοίτησε με πολλές διακρίσεις. Mετά την αποφοίτησή του από το
εργαστήρι ζωγραφικής σπούδασε Σκηνογραφία, Διακόσμηση και Διαφήμιση στο Φροντιστήριο της Α.Σ.Κ.Τ.κοντά στον Βασίλη Βασιλειάδη, με διακρίσεις επίσης. Mελέτησε τη Βυζαντινή και Λαϊκή Τέχνη στην Ελλάδαμε υποτροφία του Ι.Κ.Υ.Διοργάνωσε πάνω από εξήντα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα ενώ έλαβε μέρος σε πολλές σημαντικέςομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στις σημαντικότερες διεθνείςΒiennale και Foires.Παράλληλα με τη ζωγραφική εργάστηκε για το θέατρο και τον κινηματογράφο φιλοτεχνώντας σκηνικά καικοστούμια. Συνεργάστηκε με κρατικά θέατρα και ελεύθερους θιάσους. Δίδαξε καλλιτεχνικά μαθήματα σταΤΕΙ Αθήνας, Σχολή Διακοσμητών ΑΤΟ-Δοξιάδη, Σκηνογραφία στις Σχολές Βακαλό κ.ά.Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στις συλλογές των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού,στα Μουσεία Πιερίδη και Βορρέ, καθώς και στις συλλογές των Τραπεζών: Εθνικής, Alpha Bank, Εμπορικής,Αγροτικής, Ιονικής, Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και σε άλλες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές και μουσείαστην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης σε Πινακοθήκες πολλών Δήμων της χώρας καθώς και στηνΠινακοθήκη της Bουλής. Το 2011 βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου του.


-----------------------


Τα κρασιά την ημέρα των εγκαινίων είναι ευγενική χορηγία του κυρίου Γιώργου Κοκκοτού.

 

 

 

Photo Gallery

Χρησιμοποιείστε τα βελάκια για να δείτε μερικές φωτογραφίες της έκθεσης.