Η γλύπτρια Χριστίνα Σαραντοπούλου (Αγρίνιο, 1952) σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. (1971-6, εργαστήριο Δ. Καλαμάρα) και αισθητική στο Παρίσι (Σορβόννη, 1978-9). Συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (περισσότερες από τριάντα), έχει βραβευθεί από φορείς της χώρας μας και του εξωτερικού (βραβείο Τέχνη και Κουλτούρα, Ρώμη 1993, 1ο βραβείο γλυπτικής, Δήμος Calaf, Βαρκελώνη κ.ά.), ενώ έργα της έχουν επιλεγεί για δημόσιους χώρους: το 1989 τοποθετήθηκε η Παρέμβαση στη Λεωφόρο Κηφισίας στην Αθήνα, το 1995 η Σφαίρα του Κόσμου στην Παιανία και την ίδια χρονιά μια Σφαίρα κόσμησε το Δήμο Calaf στη Βαρκελώνη.

Αρχικά τα γλυπτά της ήταν αφαιρετικά και κινούνταν στην ιδεολογία και τη μορφολογία του Κονστρουκτιβισμού.

Ουσιαστικά η φάση που ξεκίνησε γύρω στο 1990 και παρουσιάστηκε με την πρώτη ατομική της έκθεση το 1993 περιλάμβανε τα βασικά χαρακτηριστικά του εικαστικού ιδιώματος της καλλιτέχνιδας. Προτίμησε τη σαφήνεια και τη λιτότητα στη μορφή και σαν υλικό το σίδηρο. Οι φόρμες είναι κλειστές, ενώ το χρώμα απουσιάζει σταθερά. Η ενότητα αυτή έχει τον τίτλο Μονάς. Μεγεθύνει σε ανθρώπινη κλίμακα δακτυλικά αποτυπώματα. Το σίδερο διατρυπάται για να αποδώσει σε συνδυασμό με τα ενδιάμεσα κενά τους δαιδάλους των σχημάτων που υπάρχουν σε κάθε ανθρώπινο χέρι και δηλώνουν όχι μόνο την αίσθηση της αφής, αλλά και την ιδιαίτερη ταυτότητα κάθε ατόμου.