Στο βιογραφικό του Γιώργου Μαυροΐδη δεν υπάρχουν τίτλοι σπουδών που να αφορούν την τέχνη. Απουσιάζουν. Τα χρόνια της πανεπιστημιακής του μάθησης πέρασε από τα έδρανα της νομικής. Όμως, αυτή η διαφορετική σπίθα, που όταν δεν φουντώνει σιγοκαίει σε όσους έχουν το χάρισμα του καλλιτέχνη, βρήκε υλικό για να θεριέψει. Το πτυχίο της νομικής λειτούργησε ως στυλοβάτης στα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας.
Η δημόσια θέση που εξασφάλισε, από αυτό, στο διπλωματικό σώμα, του διασφάλισε τα ταξίδια, που είχαν απότοκο την συνάντησή του με την υψηλή τέχνη και τους ανθρώπους που καθόριζαν την εικόνα της εποχής του. Πολύτιμα υλικά για την καλλιτεχνική του ζύμωση. «Η ζωγραφική δεν μαθαίνεται, αντιθέτως μαθαίνονται όσα έχουν σχέση με τη ζωγραφική» έλεγε ο ίδιος που το γνώριζε τόσο από την προσωπική του διαδρομή όσο και από την θέση του Καθηγητή στην Σχολή «Καλών Τεχνών».
Αυτό που δεν διδάσκεται είναι οι εμπειρίες της ζωής. Αυτές που «έγραψε» στον καμβά του ο Γιώργος Μαυροΐδης. Και οι οποίες, σχηματοποιημένες στα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που μοιράστηκε μαζί τους στιγμές της ζωής του, είναι από σήμερα προσβάσιμες στο μεγάλο κοινό. Χάρη στην έκθεση «Γιώργος Μαυροΐδης: Ανθρωποκεντρική ζωγραφική 1947-2003», που φιλοξενείται στους χώρους του «Ίδρυματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη».
Στις αίθουσες του κτηρίου παρουσιάζονται εκατό και πλέον μνημειακοί πίνακες, μαζί με εβδομήντα περίπου σχέδια που συνιστούν τα μέρη ενός συνόλου το οποίο σχηματίζει την εικαστική ανθρωπογεωγραφία του Γιώργου Μαυροΐδη. Μία παλίμψηστη εικόνα που η τελευταία της στρώση ξεκινά από την εποχή των κυκλαδίτικων ειδωλίων, συνεχίζει με επόμενο κρίκο τις προσωπογραφίες των Φαγιούμ και ακολουθεί την πορεία της Ελληνικής παράδοσης μέσα από τα έργα των ανώνυμων και των επώνυμων καλλιτεχνών του Αιγαίου και της Κύπρου.
«Στο έργο του Γιώργου Μαυροΐδη απουσιάζει κάθε τι αμφίβολο και διφορούμενο. Ο ζωγραφικός του μύθος εξυφαίνεται μέσα από την ανθρωποκεντρική του εικαστική αφήγηση, προσφέροντάς μας την πιο γοητευτική εικόνα του εύθραυστου, μα συνάμα και αναντικατάστατου κόσμου μας», σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Τάκης Μαυρωτάς.
Οι ακίνητες πόζες των μοντέλων του ίσως μαρτυρούν την εμμονή του απέναντι στην αλήθεια της ζωής. Το πρόσωπο για τον ίδιο είναι η ψυχή του σώματος. Οι προσωπογραφίες των φίλων του, Ανδρέα Βουρλούμη, Διονύση Φωτόπουλου, Οδυσσέα Ελύτη, Θανάση Νιάρχου, Άγγελου Παπαδημητρίου, Κωστή Παπατριανταφυλλόπουλου, Βιβίκας Ζήση, Μάτσης Χατζηλαζάρου, Στέλλας Καβαλιεράτου, Κίτσως Μαυροΐδη, Σοφίας Σπυράτου, Άννας Βαρβία, Άννας Σαράντη και Γιάννας Μαυροΐδη, μεταξύ πολλών άλλων, φανερώνουν τη δύναμή του να διεισδύει στη βαθύτερη έκφρασή τους.
«Ζωγραφίζω από μικρό παιδί, και τα έργα μου πιστεύω πως γίνονται για να μιλούν για τη ζωή ζωγραφικά. Τα περιστατικά κι οι περιπέτειες μιας μακριάς ζωής πρέπει να γίνουν ένα με τη ζωγραφική μου προσπάθεια, όπως και λίγα πρόσωπα, άντρες και γυναίκες, που τα θυμάμαι πάντα με αγάπη σαν όνειρα απραγματοποίητα, γιατί έτσι είναι η ζωή», έλεγε αποκωδικοποιώντας τον κόσμο του ο Γιώργος Μαυροΐδης.
Η καταγωγή του καλλιτέχνη αγκαλιάζει τα άκρα του Ελληνισμού. Ο πατέρας του ήταν Κύπριος (Gaston Μαυροΐδης) και η Μητέρα του Λευκάδια (Ζωή Θεοχάρη). Όμως πίσω στον χρόνο, ο γενάρχης της οικογένειάς του Ιωάννης Λοΐζου Μαυροΐδης ήταν επτανήσιος που εγκαθίσταται στη Λάρνακα της Κύπρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα. Για περίπου ένα αιώνα η οικογένειά του πρωτοστατεί σε ποικίλες επιχειρηματικές δραστηριότητες (εμπορικές, ναυτιλιακές, ασφαλιστικές, κ.ά.) πλήρως ενταγμένη στην κυπριακή κοινωνία μέσω επιγαμιών με άλλες οικογένειες του τόπου.
Ο ζωγράφος γεννήθηκε στον Πειραιά στις 15 Σεπτεμβρίου του 1912 και στην Λάρνακα, που χαϊδεύει η ηδυπαθής ανατολή πέρασε τα παιδικά του χρόνια. «Μεγάλωσα κοντά στη θάλασσα ίσαμε τα 12 μου χρόνια, στη Λάρνακα, που δεν υπάρχει πια παρά σαν όνειρο των παιδικών μου χρόνων», θυμόταν ο ίδιος.